znany lekarz
Żywienie

Widłak goździsty (Lycopodium clavatum)

Widłak goździsty (Lycopodium clavatum) Widłak goździsty (Lycopodium clavatum) fot. Janson Hollinger wikimedia org

Widłak goździsty to wieloletnia, wiecznie zielona roślina o widlasto rozgałęzionych pędach. Występuje w Europie Środkowej i Północnej, w Ameryce północnej i Północnej Azji. Rośnie w miejscach suchych, lasach iglastych (szczególnie sosnowych) i liściastych. Widłak rozmnaża się wegetatywnie lub przez zarodniki, powstające w szypułkowatych kłoskach na szczytach pędów. I własnie te kłoski z zarodnikami można zrywać z przeznaczeniem na surowiec zielarski. Zbieranie całego ziela jest zabronione, ponieważ widłak jest rośliną, znajdująca się pod ochroną. Pozyskiwanie surowca odbywa się od lipca do września, o poranku, w dni pochmurne, co zapobiega wysypywaniu zarodników. Ścięte kłosy suszy się w miejscach suchych, zacienionych i przewiewnych lub w suszarni, w temp. do 300C. Następnie z wysuszonych kłosów wysypuje się zarodniki, które przesiewa się przez sito, oczyszczając z pozostałych części roślin.

Substancje czynne i właściwości lecznicze

Olej tłusty, zawierający kwasy nasycone i nienasycone, sporopolenina, sole mineralne, cukry, żywice, kwasy organiczne, substancje terpenowo-woskowe. Widłak goździsty leczy zapalenia pęcherza moczowego i nerek, wątroby i żołądka. Zapobiega kamicy nerkowej, dezynfekuje przewody moczowe, pomaga w kolce nerkowej. Ma zastosowanie jako środek adsorpcyjny w zasypkach na rany, owrzodzenia, odleżyny, wysypki i oparzenia. Proszek zarodniowy z widłaka leczy trudno gojące rany, przyspiesza regeneracje tkanek. Okłady z widłaka pomagają w artretyzmie i reumatyzmie.

Napar z widłaka: Jedną łyżeczkę widłaka zalewamy ½ szklanki gorącej wody i zostawić na chwilę do naciągnięcia. Pijemy codziennie rano przed śniadaniem.