Saponiny to inaczej glikozydy saponinowe. Są to bezazotowe związki organiczne charakterystyczne tylko dla roślin. Zbudowane są z części cukrowej tzw. glikolu i niecukrowej tzw. aglikonu ( może nim być związek steroidowi lub triterpenowy). Saponiny występują w różnych częściach roślin: korzeniach, łodygach, liściach i kwiatach. Do najbardziej popularnych surowców, zawierających saponiny należą: korzeń lukrecji gładkiej, korzeń mydlnicy lekarskiej, korzeń i kwiat pierwiosnka, kwiat, kora i nasienie kasztanowca, kwiat dziewanny i stokrotki, ziele połonicznika, fiołka trójbarwnego i nawłoci pospolitej. Inne źródła saponin to: nagietek lekarski, żeń-szeń, aloes, komosa ryżowa, soja, winorośl, gwiazdnica pospolita. Saponiny słabo wchłaniają się z przewodu pokarmowego, są bezpieczne w stosowaniu poza np. chorobą wrzodową, powodującą uszkodzenia naczyń, co może doprowadzić do zatrucia i uszkodzenia czerwonych ciałek krwi. Saponiny w połączeniu z wodą powodują pienienie. Wywołują większe wydzielanie śluzu i ułatwiają jego odkrztuszanie z dróg oddechowych. Wykorzystywane są więc w leczeniu chorób układu oddechowego jako środek wykrztuśny, przeciwzapalny, przeciwobrzękowy. Pozostałe właściwości lecznicze saponin: uszczelniają naczynia krwionośne, działają przeciwwysiękowo, polepszają ukrwienie tkanek, działają rozkurczowo na mięśnie gładkie układu pokarmowego, zwiększają wydzielanie żółci i soków trawiennych, wiążą cholesterol, znajdujący się w płynach ustrojowych i błonach komórkowych, działają moczopędnie, przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo i przeciwwirusowo. Zapobiegają odkładaniu cholesterolu i tłuszczów w naczyniach krwionośnych, emulgują tłuszcze, wspomagają procesy trawienne. Wyciąg z korzenia lukrecji ma zastosowanie w leczeniu nadkwaśności żołądka i nieżytach przewodu pokarmowego.