Świetlik lekarski

Świetlik lekarski fot. wikipedia

ŚWIETLIK LEKARSKI (Euphrasia rostkoviana)

Ludowe nazwy: ptasie oczko, świecznik, złodziej mleczny itp. Jest to roślina jednoroczna z rodziny trędownikowatych, rośnie na pastwiskach, łąkach, brzegach dróg i lasów, w rowach. Jest to roślina drobna, rzadko dorastająca do wysokości 20-30 cm. Łodygę ma sztywną, słabo rozgałęzioną, drobne liście równomiernie pokrywające łodygę, o kształcie jajowatym, o brzegach ząbkowatych. Ma kwiaty kształtu lwiej paszczy, koloru biało – fioletowego, żyłkowate z żółtą plamą na dolnej wardze. Kwitnie od lipca do września. Z daleka, na tle łąki wygląda jak świeczka, jest pół-pasożytem, jego korzenie pobierają pokarm z korzeni innych roślin.

Surowcem zielarskim są szczyty kwitnących pędów. Suszy się je szybko w temperaturze 30 stopni, przy silnym przewiewie, by nie sczerniały. Świetlik zawiera garbniki, substancję gorzką, żywicę, glukozyd aukubinę, cukry, olejek lotny, sole mineralne  bogate w miedź i magnez, karotenoidy, kwas kawowy i inne składniki.

ZASTOSOWANIE:

Pobudza on czynności wydzielnicze żołądka, wątroby, jelit, działa ściągająco i przeciwzapalnie. Jest zalecany w leczeniu oczu, działa skutecznie przy schorzeniach siatkówki oka, zapaleniu spojówek, tęczówki i łzawieniu oraz reguluje ciśnienie w gałce ocznej. Leczy stany zapalne brzegów powiek i skórę powiek. Leczenie świetlikiem często tak poprawia wzrok, że możliwa jest zmiana okularów na słabsze.

Jest skuteczny w lekkich zakażeniach, wspomaga też pamięć.

DO LECZENIA OCZU: ½ łyżeczki sproszkowanego ziela zaparzyć w 1/3 szklanki wrzącej wody przez 5 minut i stosować do okładów na oczy na noc. Kontynuować przez 2 do 4 miesięcy. Pozostały płyn z proszkiem wypijać.

Przy nadkwasocie, braku łaknienia,  nieżycie żołądka: zaparzyć przez 5 minut 2 łyżeczki na 2 szklanki wrzącej wody. Kiedy ostygnie pić porcjami  przed jedzeniem.

ODWAR do przemywania oczu: 1 łyżka świetlika na 100 g wrzącej wody plus 50 g kwiatu bławatka, 25 g liści babki. Pozostawić do naciągnięcia na pół godziny.  ( Jadwiga Górnicka, Irena Gumowska)