Mydlnica lekarska należy do rodziny goździkowatych. Występuje w strefie klimatu umiarkowanego Europy, Azji i Ameryki Północnej. W Polsce rośnie na terenach przydrożnych, w zaroślach, na nieużytkach, nad rzekami i potokami. Ze względu na duże zapotrzebowanie dla przemysłu farmaceutycznego i kosmetycznego zakłada się również plantacje uprawne. Korzeń mydlnicy po przełamaniu i namoczeniu pieni się niczym mydło i stąd pochodzi nazwa tej rośliny. Mydlnica jest rośliną wieloletnią, silnie rozgałęzioną, o czerwonobrunatnych kłączach i korzeniach, liściach jajowato-lancetowatych, kwiatach białych lub jasnoróżowych, skupionych na szczytach pędów. Kwitnie od czerwca do września. Surowcem zielarskim jest korzeń mydlnicy, pozyskiwany od drugiego roku uprawy wczesną wiosną lub późną jesienią. Substancje lecznicze zawarte w mydlnicy lekarskiej to: saponiny, glikozydy, fitosterol, cukry, sole mineralne.
Właściwości lecznicze
Mydlnica lekarska pomaga w leczeniu zapalenia oskrzeli, działa wykrztuśnie, upłynnia wydzielinę oskrzelową. Stosowana jest w przewlekłych nieżytach górnych dróg oddechowych. Korzeń mydlnicy powleka śluzem wysuszone błony, osłabia odruch kaszlu. Wspomaga również wydzielanie soku żołądkowego i żółciowego. Odwar z korzenia mydlnicy lekarskie: 1 łyżkę rozdrobnionych wysuszonych korzeni mydlnicy zalewamy 2 szklankami ciepłej wody i gotujemy ok. 5 min. Odcedzamy. Pijemy 2-3 łyżki 3 razy dziennie jako środek wykrztuśny w stanach zapalnych i nieżytach układu oddechowego. Zewnętrznie w leczeniu skóry, trądziku i opryszczki. Stosowana jest kosmetyce przemyśle kosmetycznym do produkcji past do zębów, szamponów, maseczek do twarzy.