znany lekarz
Choroby układu krążenia

Choroba wieńcowa

Choroba wieńcowa Choroba wieńcowa fot. © by Marcin Sadlowski - Depositphotos

CHOROBA WIEŃCOWA – to choroba niedokrwienna serca. Przyczyną choroby wieńcowej są zmiany miażdżycowe w tętnicach wieńcowych zaopatrujących serce w krew, a więc również w tlen. Jednym z objawów choroby wieńcowej jest dusznica bolesna, występująca np. w trakcie wysiłku fizycznego, stresu, trwającego dłuższy czas napięcia psychicznego. Pojawia się wówczas ból w klatce piersiowej w okolicy serca, za mostkiem. Jest to ból gniecący, piekący, ściskający lub dławiący, promieniujący do lewego ramienia lub lewej łopatki. Atak trwa do kilkunastu minut.

W niektórych przypadkach bóle w klatce piersiowej mają charakter spoczynkowy, to znaczy, że nie zostały wywołane przez wysiłek fizyczny. U niektórych chorych dochodzi do zawału serca, często u osób tych nie występowały objawy świadczące o wystąpieniu choroby. Do podstawowych badań diagnozujących chorobę wieńcową zaliczamy badanie elektrokardiograficzne (EKG), próby wysiłkowe, koronografia, czyli badanie kontrastowe tętnic wieńcowych.

Podstawowe czynniki powodujące chorobę wieńcową to: zaburzenia gospodarki tłuszczowej, nadciśnienie tętnicze, palenie tytoniu, niewłaściwe odżywianie, otyłość, cukrzyca, siedzący tryb życia. Leczenie polega na podawaniu leków rozszerzających naczynia krwionośne. W nagłym silnym ataku podaje się nitroglicerynę.

W leczeniu długotrwałym chory zażywa leki o podobnych właściwościach i przedłużonym działaniu. Niektóre zwężenia tętnic leczone są operacyjnie, najbardziej znane są dwa zabiegi: 1. wstawianie pomostów aortalno-wieńcowych, 2. rozszerzenie zwężonego odcinka tętnicy wieńcowej poprzez wprowadzenie przez tętnicę udową specjalnego balonika.