Wapń jest podstawowym minerałem budującym zęby i kości. Zapobiega osteoporozie, umożliwia przewodzenie impulsów nerwowych, jest niezbędny do funkcjonowania mięśni, umożliwiając ich skurcze (w tym skurcze mięśnia sercowego). Wapń jest również odpowiedzialny za równowagę hormonalną w organizmie oraz produkcję enzymów, regulujących procesy przemiany materii. Pomaga obniżyć ciśnienie krwi i zwiększa jej krzepliwość. Jest niezbędny do budowy komórek i bierze udział w procesach metabolicznych żelaza. Umożliwia przyswajanie witaminy B12 i ogranicza ryzyko wystąpienia raka okrężnicy. Zawartość wapnia w organizmie dorosłego wynosi 1,5 kg. Jest on magazynowany przede wszystkim w kościach i zębach, ale krąży również we krwi, umożliwiając przenikanie substancji odżywczych przez błony komórkowe. Do 35 roku życia organizm nie ma problemu z przyswajaniem wapnia. Stan kości i uzębienia nawet u osób starszych może nie budzić zastrzeżeń, pod warunkiem, że dieta stosowana przez takie osoby zawsze była bogata w wapń. Norma dzienna dla dzieci i młodzieży wynosi 1 g, dla dorosłych 800 mg, a dla kobiet ciężarnych i matek karmiących 1,5 – 2 g. Długotrwały niedobór wapnia w organizmie objawia się chorobami dziąseł, próchnicą zębów, skurczami i drętwieniem mięśni, łamliwością kości. Ponadto brak wapnia prowadzi do zaburzeń wzrostu, krzywicy i tężyczki, bolesnych i obfitych miesiączek, pogorszenia słuchu i zaćmy. Warto zwrócić uwagę na fakt, że organizm nie przyswaja wapnia, jeśli nie ma w nim wystarczającej ilości witaminy D. Źródła występowania wapnia: nabiał (jogurty, mleko, sery, kefiry), fasola, orzechy, melasa, owoce, brokuły, zielone warzywa liściaste, tofu, łosoś. Badania wykazują, że kobiety bardziej niż mężczyźni narażone są na utratę wapnia. Osoby cierpiące z powodu długotrwałego stresu, narażone są na utratę wapnia, który w większych ilościach jest wydalany z moczem. Wapń współdziała w budowaniu kości z fosforem i magnezem. Bez odpowiedniej ilości tych pierwiastków mogą wystąpić problemy z przyswajaniem wapnia.