Shiatsu - akupunktura bez igieł

Shiatsu - akupunktura bez igieł fot. Andriy Popov - Depositphotos

SHIATSU

 Shiatsu rozwinęło się w Japonii jako holistyczna terapia, lecząca umysł, ciało i duszę. Jest to nowożytna technika, związana ze swoją orientalną poprzedniczką, nazywaną amma - starożytną techniką masażu, polegającą na pocieraniu i uciskaniu ciała. Podobnie jak akupunktura, terapia ta narodziła się w Chinach, jednak od ok. XVI wieku jej dalszy rozwój odbywał się w Japonii. Na początku naszego wieku terapeuci amma zaczęli włączać pewne elementy osteopatii i kręgarstwa do tradycyjnego orientalnego systemu pracy nad ciałem. W ten sposób powstała terapia shiatsu.

Słowo shiatsu z języka japońskiego oznacza „naciskanie palcem”. Określenie to nie w pełni oddaje istotę rzeczy, ponieważ terapeuci używają również dłoni, łokci, ramion, kolan i stóp do uciskania punktów zwanych tsubo, leżących wzdłuż 12 głównych kanałów przepływu energii w ciele, tzw. południków (meridianów). Terapię tę określa się też jako „akupunkturę bez igieł”, ponieważ obie techniki mają podobną filozofię, zasady i metody diagnozowania oraz wykorzystują te same punkty czynne.

Specjaliści shiatsu twierdzą, że ich metoda umożliwia nawiązanie głębszego kontaktu z pancjentem, ponieważ stosuje się w niej terapeutyczny dotyk. Shiatsu oddziałuje na system energetyczny ciała. Terapeuci uciskają punkty czynne, znajdujące się na południkach, aby pobudzić Ki – japoński odpowiednik Chi -  energii życiowej. Sposób stawiania diagnozy bardzo przypomina metodę chińską. Obejmuje on kilka elementów: obserwację (Bo-Shin), badanie dotykiem (Setsu-Shin), duża rolę odgrywa tu też intuicja.

Terapia stosuje rozmaite techniki w celu uśmierzenia bólu i uwolnienia zablokowanej energii, co uważane jest za przyczynę wszelkich dolegliwości. Specjalista obejmuje swym działaniem całe ciało, stosując różne metody w różnych jego obszarach.

Podczas seansu pacjent może pozostać w ubraniu, niekiedy na krótko obnażyć trzeba niektóre części ciała. Na dwie godziny przed zabiegiem nie należy nic jeść, ani pić alkoholu. Udokumentowaną historię choroby lub lekarską diagnozę można zabrać ze sobą. Sesja terapeutyczna trwa zazwyczaj godzinę, z czego 40 min zabiera zabieg.

Specjalista pierwszą wizystę rozpoczyna od zebrania wywiadu chorobowego.

Pytania dotyczą:

• obecnego stanu zdrowia i historii choroby,
• rodzaj wykonywanej pracy,
• sposobu odżywiania,
• stylu życia oraz stosunku z rodziną i przyjaciółmi.

Wskazówką diagnostyczną dla terapeuty jest też wygląd pacjenta oraz jego odczucia w pewnych częściach ciała np. ramiona informują o systemie trawiennym, klatka piersiowa i górna część pleców odzwierciedlają energię serca i płuc oraz zdrowie emocjonalne. Najważniejszą wsoazówką są plecy i brzuch.

Brzuch, czyli hara, jest nazywany „oceanem ki”. Bada się go, aby zdiagnozować i leczyć problemy związane ze wszystkimi 12 południkami. Zbadanie dotykiem hara oraz innych części ciała dostarcza terapeucie potrzebnych mu informacji. Bada on też napięcie toniczne mięśni i skóry, zwracając uwagę na sposób oddychania i mówienia pacjenta. Stawiając końcową diagnozę, dodatkowo posługuje się intuicją. Specjalista pracuje nad ciałem na poziomie powierzchniowym i głębokim, wyzwalając w nim relaksujące odczucia. Niektórzy po zabiegu mają lepsze samopoczucie, inni czują się przez 24 godziny gorzej, co spowodowane jest uruchomieniem procesu wydalania toksyn i odblokowania ki, znanym jako „przełom uzdrawiający”. Ilość wizyt zależy od rodzaju schorzenia.

Shiatsu poprawia ogólny stan zdrowia poprzez uwolnienie od stresu, uspokojenie systemu nerwowego oraz stymulację krążenia i systemu odpornościowego organizmu. Terapia ta jest szczególnie skuteczna w leczeniu bezsenności, bólów głowy, kręgosłupa, zaburzeń trawiennych, spowodowanych napięciem i stresem.