NADCZYNNOŚC TARCZYCY – czyli nadmierne wydzielanie hormonów przez tarczycę. Powoduje to przyspieszenie przemiany materii, nasila się proces spalania, zużycia tlenu.
Główne objawy to: uczucie gorąca, chudnięcie, potliwość, rozszerzenie naczyń krwionośnych w skórze, zwiększone tętno, niemiarowość bicia serca, drżenie rąk i nóg, rozdrażnienie, nerwowość, zwiększona perystaliktyka jelit, zaburzenia miesiączki, utrata sprawności, osłabienie, apatia, u części chorych może wystąpić wytrzeszcz oczu, wole, światłowstręt, podwójne widzenie, pieczenie i łzawienie oczu. Leczenie polega na podawaniu leków hamujących nadmierną produkcję hormonów tarczycy i trwa około roku. Niekiedy chory do końca życia musi przyjmować tego typu leki. Jeżeli leczenie zachowawcze nie daje rezultatów, konieczna jest operacja, zwłaszcza u ludzi z dużym wolem lub z wolem guzkowym i polega ona na rozległym wycięciu tarczycy wraz z guzkami. Jeżeli istnieje przeciwwskazanie do przeprowadzenia operacji, chory musi być leczony jodem promieniotwórczym. Izotop jodu gromadzi się głównie w tarczycy, reszta wydalana jest z moczem.