Mononukleoza zakaźna – choroba Pfeiffera

Mononukleoza zakaźna – choroba Pfeiffera fot. Elementus pixabay com

Mononukleozę zakaźną, nazywana równiez chorobą pocałunków wywołuje wisus EBV (Epsteina-Barra). Do zakażenia dochodzi głownie drogą kropelkową przez bezpośredni kontakt ze śliną lub wydzieliną z nosa. Pocałunki z osoba zakażoną, korzystanie z tych samych sztućców, picie z tego samego naczynia sprzyjają zakażeniu. Dochodzi wówczas do namnażania zarazków w układzie limfatycznym – w migdałkach, węzłach chłonnych, śledzionie – rozsiane są więc po całym organizmie. Wokół naczyń krwionośnych pojawiają się nacieki komórek jednojądrzastych. Od momentu zakażenia do wystąpienia choroby może upłynąć nawet siedem tygodni. Czasem wirus pozostaje w uśpieniu i uaktywnia się dopiero w momencie obniżenia odporności organizmu.

Objawy mononukleozy zakaźnej

Charakterystyczne objawy mononukleozy to: gorączka, powiększone węzły chłonne, powiększona śledziona i wątroba, zmiany w obrazie krwi. Najpierw pojawiają się ból głowy, dreszcze osłabienie. Po 1-2 dniach występuje gorączka, dosyć wysoka, trwająca u małych dzieci nawet 7-10 dni, u osób dorosłych 2-3 tygodnie. Następnie obserwuje się bóle gardła, związane z lekkim nieżytem lub ciężką anginą z rozległymi nalotami. Rzadziej obserwuje się nieżyt nosa, obrzęki wokół oczu, wysypkę skórną, wybroczynki na podniebieniu twardym, śródmiąższowe zapalenie płuc, zmiany sercowe, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub zapalenie mózgu. Charakterystycznym objawem są powiększone węzły chłonne szyjne, w okolicy kątów żuchwy, również węzły pachowe i pachwinowe. Taki stan utrzymuje się często przez wiele miesięcy. Powiększone wątroba i śledziona są również częstym objawem mononukleozy. Uszkodzenie wątroby może powodować bóle brzucha, wzdęcia i żółtaczkę. Powikłaniem jest zapalenie wątroby lub pęknięcie śledziony. Morfologia krwi może być bardzo niepokojąca. Charakterystyczny jest duży wzrost limfocytów (50-90%) i zmiana ich wyglądu (monocytoidy). W surowicy krwi pojawiają się tzw. heterofilne przeciwciała. I te zmiany obserwowane we krwi pozwalają na prawidłowe postawienie diagnozy. Mononukleozę zakaźną możemy rozpoznać, przeprowadzając odpowiednie badania krwi (Przeciwciała heterofilne wykrywa się testem krwi tzw. odczynem Paul-Bunella-Dawidsona).

Leczenie

Najczęściej mononukleoza ustępuje samoistnie. Gorączkę i bóle głowy zwalcza się paracetamolem. W przypadku zakażeń bakteryjnych, pojawiających się równolegle stosuje się antybiotyki. W rzadkim przypadku konieczne jest leczenie szpitalne. Zaleca się leżenie w łóżku, zwłaszcza w czasie utrzymywania się gorączki. Należy pamiętać o tym, że chory jest źródłem zakażenia dopóki nie ustąpią wszystkie objawy. Jak pokazują badania wirus pozostaje w organizmie znacznie dłużej, nawet w czasie pozornego wyzdrowienia.