BRZOZA BRODAWKOWATA (Betula verrucosa) – występuje w całej Europie i Azji, rośnie w lasach, przy drogach, polach i łąkach. Inne nazwy: brzoza biała, brzezina. Surowcem leczniczym są: liście, pączki, sok, czyr. Liście zbiera się młode, kiedy nie są jeszcze w pełni rozwinięte, a ich powierzchnię pokrywa substancja żywicowa. Suszy się je w temperaturze nie wyższej niż 450C. Pączki zbierane są zimą, tylko z gałęzi ściętych i takie się je suszy. Sok pozyskuje się wczesną wiosną z nadciętych gałęzi lub z wywierconych w korze otworów. Czyr brzozowy to narosl na korze brzozy.
Składniki odżywcze: saponiny, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, związki terpenowe, olejek eteryczny, żywice i sole mineralne. Czyr zawiera sterole i związki tróterpenowe.
Właściwości lecznicze: liście brzozy: działają moczopędne, odkażają drogi moczowe, leczą chore nerki, kamicę moczową, zakażenia, gościec, trądzik łojotokowy. Pęczki działają napotnie, przeciwzapalnie i żółciopędnie. Sok z brzozy: wzmacnia organizm, zapobiega kamicy, wzmacnia układ pokarmowy (wątrobę), leczy bóle głowy, zapobiega przetłuszczaniu się włosów. Czyr brzozowy działa przeciwnowotworowo, chroni błonę śluzową przewodu pokarmowego, leczy nieżyty, wątrobę.