Witamina K

Witamina K fot. gordonwd morguefile com

Witamina K wytwarzana jest w organizmie przez bakterie jelitowe. Tylko 20% tej witaminy pochodzi z pożywienia. Ilość witaminy K w płynach ustrojowych jest niewielka, ale wystarczająca, aby zapewnić proces krzepnięcia krwi w sytuacji zranienia. Bez witaminy K nastąpiło by całkowite wykrwawienie i zgon. Witamina K jest rozpuszczalna w tłuszczach. Wzmacnia strukturę kości i zębów, chroni przed osteoporozą. Badania dowodzą, że chroni również serce, zapobiega bowiem odkładaniu się płytek miażdżycowych w tętnicach oraz zmniejsza poziom złego cholesterolu we krwi. U osób zdrowych bardzo rzadko występuje niedobór tej witaminy. Natomiast zdarza się u osób, u których występuje zaburzenie wchłaniania tłuszczów (choroby wątroby i jelit). Większe zapotrzebowanie na witaminę K występuje u kobiet z obfitą miesiączką, podczas ciąży, u osób leczonych antybiotykami, po przebytych zabiegach chirurgicznych. Bardzo niewielkie stężenie witaminy K występuje u noworodków, u których w pierwszych dniach po urodzeniu nie ma jeszcze bakterii jelitowych, odpowiedzialnych za wytwarzanie witaminy K. Może wówczas dojść do skazy krwotocznej, objawiającej się krwawieniem z pępowiny, wybroczynami podskórnymi, wylewami do mięśni.

U osób, u których stwierdzono niedobory witaminy K, pojawiały się takie objawy jak: sińce na skórze, krwawienia z nosa, krwotoki wewnętrzne. Źródła pokarmowe bogate w witaminę K to: kalafior, kiełki brukselki, seler, brokuły, sałata, jarmuż, szpinak, młoda cebulka, kapusta, pomidory, fasola, orzeszki pistacjowe, wątroba wieprzowa, chude mięso, sery, jogurt i inne produkty mleczne. Witamina K jest odporna na działanie wysokiej temperatury, ale ulega rozkładowi pod wpływem zamrażania lub ekspozycji na promieniowanie. Wchłanianie witaminy K jest utrudnione przez spożywanie dużej ilości cukru, tłuszczów, zażywanie antybiotyków, dużej ilości witaminy E i wapnia. Witamina K przyjmowana w formie naturalnej nie działa toksycznie na organizm.