Oman wielki (Inula helenium)

Oman wielki (Inula helenium) fot. Silar wikimedia org

Oman wielki (Inula helenium) należy do rodziny astrowatych. Występuje w formie dzikiej, ale również jest rośliną uprawna, hodowaną w Europie, Azji Mniejszej, Ameryce Północnej. Spotkać go można nad rzekami i strumieniami, na poboczach dróg, w rowach, zaroślach i na pastwiskach. Jest to roślina wieloletnia. Ma grube, mięsiste kłącze, silny korzeń, rozgałęzioną łodygę, liście duże, podłużne, koszyczki kwiatowe z kwiatami zewnętrznymi języczkowatymi żeńskimi i środkowymi rurkowatymi obupłciowymi. Owocem jest niełupka. Oman wielki kwitnie w lipcu i sierpniu.

Surowiec zielarski

Surowcem zielarskim jest korzeń i kłącze omanu. Pozyskuje się je z upraw. Korzenie zbiera się z roślin dwu-trzyletnich, wczesną wiosną, bądź jesienią we wrześniu i październiku. Suszenie korzeni i kłączy odbywa się w suszarniach w temperaturze do 40⁰C. Ważne jest prawidłowe przechowywanie tego surowca – w suchych pomieszczeniach, w torebkach papierowych.

Właściwości lecznicze

Podstawowe substancje czynne to: olejek eteryczny (seskwiterpeny, triterpeny), poliacetyleny, inulina (ok. 40%), gorycze, żywice, pektyny, fitosterole, saponiny, śluzy, sole mineralne. Wyciągi z korzenia omanu działają żółciopędnie, żółciotwórczo, moczopędnie, bakteriobójczo. Działają tonizująco, pomagają w utrudnionym odkrztuszaniu, leczą stany zapalne jamy ustnej i gardła, Pomagają w zapaleniu oskrzeli, w niestrawnościach i bólach żołądkowych.

Napar z korzenia omanu: ½ łyżki rozdrobnionych korzeni zalewamy szklanka wrzącej wody i zaparzamy przez ok. 15 minut Pijemy ½ szklanki 2 razy dziennie. Przynosi ulgę w dolegliwościach trawiennych, trawiennych zapaleniu jamy ustnej, gardła i oskrzeli.

Odwar z korzenia omanu: ½ łyżki rozdrobnionego korzenia omanu zalewamy szklanką ciepłej wody i podgrzewamy przez ok. 5 minut. Odstawiamy na 10 minut. Pijemy po odcedzeniu. Płuczemy jamę ustną i gardło, przynosi ulgę w kaszlu. Stosowany jest również zewnętrznie do okładów na trudno gojące rany.