Karczoch zwyczajny (Cynara scolymus) pochodzi z obszaru Morza Śródziemnego. Znany był już w czasach Arystotelesa, jednak dokładniej został zbadany w wieku XIX, kiedy potwierdzono jego właściwości lecznicze. Kolejne badania w latach trzydziestych pokazały, że wyciąg z karczochów leczy niestrawność, poprawia trawienie oraz zmniejsza stężenie cholesterolu.
Karczoch ma długą kolczastą łodygę, osiągającą wysokość 2 m oraz fioletowo-zielony kwiat na jej szczycie. Częścią jadalną są: dno kwiatowe zwane sercem, liście oraz mięsiste łuski okrywy kwiatowej. Najlepiej jeść młode karczochy na surowo z dodatkiem oliwy z oliwek lub ugotować karczochy z odrobiną soli, cukru, soku z cytryny oraz oliwy z oliwek. Karczoch to niskokaloryczne warzywo, w 100 g - ok. 50 kcal. Zawiera witaminy: C, B, E, PP, składniki mineralne: sód, magnez, potas, wapń i fosfor oraz takie związki jak: cynaryna, garbniki, flawonoidy (luteolina), tróterpeny, sterole, inulinę. Najważniejszą substancją czynną w karczochu jest cynaryna, która wzmaga wydzielanie żółci, odpowiedzialnej za rozkładanie tłuszczów. Cynaryna i flawonoidy są silnymi utleniaczami, które chronią wątrobę przed uszkodzeniem i wspomagają działanie woreczka żółciowego. Wyciąg z liści karczocha łagodzi bóle brzucha i nudności, ułatwia trawienie, działa wiatropędnie, spowalnia wytwarzanie cholesterolu. Inulina zmniejsza szybkość trawienia pokarmów, regulując poprzez to poziom cukru we krwi. Karczochy działają moczopędnie i oczyszczają organizm z toksyn. Polecane są w leczeniu dny moczanowej, stanach zapalnych kości, stawów oraz reumatyzmu. Są dobrze trawione, chociaż ze względu na inulinę, która nie ulega rozkładowi podczas trawienia lecz fermentacji bakteryjnej, mogą powodować wzdęcia i lekkie zaburzenia trawienne.