Jeżówka - naturalny lek na odporność

Jeżówka - naturalny lek na odporność fot. Jeanne Grunert

Jeżówka (Echinacea) pochodzi z Ameryki Północnej. Od najdawniejszych czasów stosowana była przez Indian do leczenia ran oraz chorób, którym towarzyszyła gorączka. Należy do rodziny astrowatych. Jest rośliną o purpurowych kwiatach koszyczkowych, osadzonych na długich prostych łodygach, silnie ukorzenioną (korzenie są jadalne). Liście wydłużone, ciemnozielone. Owoce jeżówki to niełupki opatrzone puchem kielichowym.

Jeżówka rośnie na glebach zasadowych wapniowych. Kwitnie od lipca do października. Uprawiana jest jako roślina lecznicza, ale również ozdobna. Kwitnące ziele zbiera się w pełni kwitnienia, a korzenie od trzeciego roku na wiosnę lub jesienią. Świeże rośliny bezpośrednio po zerwaniu przetwarzane są na sok, wyciągi alkoholowe, nalewki, maści, płukanki. Tylko takie zawierają czynne substancje farmakologiczne. Podczas suszenia substancje czynne tracą swoją moc. W przemyśle farmaceutycznym wykorzystuje się trzy gatunki jeżówki: purpurową, bladą i wąskolistną. Liczne badania nad tą rośliną potwierdzają jej silne właściwości lecznicze.

Substancje czynne obecne w jeżówce to: glikozydyglikozydy, olejki, amidy, inulina, poliacetylany. W kwiatach znajduje się kwas cykoriowy o silnym działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwwirusowym. Jeżówka wykazuje również właściwości przeciwgrzybicze oraz walczy z różnymi drobnoustrojami. Pobudza do aktywności komórki układu odpornościowego, a te wytwarzają tzw. interferon – naturalną substancję przeciwwirusową. Jeżówkę najlepiej podawać choremu przy pierwszych objawach infekcji. Skutecznie działa również w przypadkach, gdy choroba już w pełni się rozwinęła. Przede wszystkim łagodzi objawy i skraca czas trwania choroby. Uaktywnia makrofagi i limfocyty, które zabijają drobnoustroje, oczyszczają organizm z martwych komórek i obcych ciał, uwalniają wolne rodniki, zwalczające wirusywirusy, bakteriebakterie i grzybygrzyby. Jest bardzo pomocna w sytuacji zakażenia wirusami grypy. Nie tylko leczy, zapewnia szybszy powrót do zdrowia, ale także wzmacnia odporność, zapobiega nawrotom choroby, sprawia, że zachorowalność jest mniejsza.

Wielocukrowce (polisacharydy) i alkiloamidy odpowiadają za przeciwzapalne właściwości jeżówki. Dzięki nim jeżówka skutecznie leczy stany zapalne układu moczowego, gardła i układu oddechowego, schorzenia zatok przynosowych. Zewnętrznie stosuje się ją w leczeniu trudno gojących się ran, wyprysków, ropni, czyraków, owrzodzeń (np. jamy ustnej lub podudzi), pleśniawek, oparzeń, łuszczycy, opryszczki, półpaśca, odleżyn. Jeżówkę można przyjmować przez okres 6-8 tygodni, ponieważ jej pobudzające działanie po zbyt długotrwałej terapii słabnie.

Jak przygotować nalewkę z jeżówki? Słoik wypełniamy do 1/3 objętości posiekanym zielem jeżówki purpurowej (kwiaty, liście, łodygi) i zalewamy 50-60% alkoholem. Odstawiamy na okres 3 tygodni. Codziennie potrząsamy słoikiem. Następnie odcedzamy i przelewamy do buteleczki z zakraplaczem. Przyjmujemy ok. 15 kropli nalewki trzy razy dziennie przez trzy dni. Następnie robimy przerwę trzydniową i powtarzamy kurację. Preparatów z jeżówki nie powinni przyjmować pacjenci po przeszczepie ze względu na ryzyko jego odrzucenia. Przeciwwskazaniem są również: gruźlica, białaczka, leukocytoza, choroby wątroby oraz uczulenie na preparaty z jeżówki.