Próchnica zębów, chora miazga i okostna mogą wywoływać choroby ogniskowe w różnych miejscach organizmu. Zakażenia pochodzenia zębowego w 80% stanowią patogenezę wielu chorób narządowych i układowych. Niezwykle istotne dla zdrowie jest jak najszybsze usunięcie ogniska zapalnego. W przeciwnym razie może nam grozić wiele poważnych chorób takich jak: bóle kostno-stawowe, zapalenie stawów, reumatyzm, uszkodzenia w układzie krążenia, choroby nerek, żołądka, oczu i uszu oraz nerwobóle.
Rozwój próchnicy i jej leczenie
Zęby stałe pojawiają się między 6 i 8 rokiem życia, proces ich wzrostu trwa zazwyczaj do 14 roku życia. Próchnica dotyka najczęściej dzieci w wieku między 2 a 6 rokiem życia, później to nasilenie spada. Jednak poziom zachorowania na próchnicę nadal jest bardzo wysoki. Najpierw na powierzchni szkliwa pojawia się biała plamka, która z czasem zmienia swoją barwę na coraz ciemniejszą aż do czarnej. Tworzy się w tym miejscu ubytek, który w wyniku demineralizacji tkanek zęba ciągle się powiększa. Zniszczeniu ulega znajdująca się pod szkliwem zębina, a następnie miazga zęba. Czynniki wpływające na powstanie próchnicy:
Zapobieganie powstawaniu próchnicy
Do czego prowadzi nie leczona próchnica?
Konsekwencje nie leczonej próchnicy mogą być bardzo poważne dla zdrowia. Drobnoustroje wnikają poprzez niewielkie nawet ubytki wgłęb zęba, do miazgi, a następnie do komory i kanału zęba. Nie leczony ząb powoduje ostry stan zapalny i zgorzel. Ząb nie kwalifikujący się do leczenia powinien być usunięty jako niebezpieczne źródło zakażenia, które rozpowszechnić może się na cały organizm.