Wirusowe zapalenie wątroby typu C

Wirusowe zapalenie wątroby typu C fot. PhotoLizM pixabay

Wirus odpowiedzialny za zapalenie wątroby typu C to wirus HCV, w przypadku którego wyróżniamy sześć genotypów i około sto podtypów. Przebycie choroby nie chroni nas przed ponownym zarażeniem. Możliwe jest wielokrotne zakażenie rożnymi podtypami wirusa HCV. Najczęstszymi podtypami odpowiedzialnymi za zakażenie są: HCV-1b, HCV-1a, HCV-3a.

Jak dochodzi do zakażenia?

Szacuje się, że przyczyna zakażeń w ok. 45% przypadków jest nieznana. Generalnie zakażenie odbywa się przez krew np. poprzez stosowanie igieł zakażonych krwią osoby chorej lub będącej nosicielem, stosunki seksualne z osobą zakażoną, w trakcei zabiegów medycznych (operacja, usuwanie zębów), podczas porodu (zakażenie dziecka przez matkę). Nawet mikroskopijne uszkodzenia skóry w kontakcie ze śliną, moczem, kałem, krwią i osoczem doprowadza do zakażenia. Osoby najbardziej zagrożone wirusem HCV to: narkomani przyjmujący  narkotyki dożylnie (80% z nich jest zakażona), osoby z tatuażami i innymi ozdobami, których wykonanie lub założenie nie zawsze odbywa się w warunkach sterylnych, osoby poddające się akupunkturze, osoby dializowane, u których przetaczana jest krew, osoby pracujące w służbie zdrowia narażone na ukłucia igłą, skaleczenia, kontakt z krwią osoby zarażonej wirusem, partnerzy seksualni nosicieli HCV.

Jakie są objawy choroby?

Niestety w 85% przypadków choroba przebiega bezobjawowo i chorzy nie zauważają nic niepokojącego. Okres wylęgania to: 15-180 dni. Stan chorobowy często przechodzi w stan przewlekły, doprowadzając nawet do marskości wątroby. Dlatego tak ważne jest wykonywanie okresowych badań. Główne objawy: ogólne osłabienie, złe samopoczucie, przebarwienie moczu, skóry i białek oczu. U osób zakażonych dodatkowo przez HIV objawy mogą byc bardzo gwałtowne. Z kolei zakażenie wirusem HC w okresie dziecięcym  rzadko prowadzi do przewlekłego zapalenia wątroby, czy do marskości.

Badania diagnozujące chorobę

Chorobę diagnozujemy na podstawie badań krwi. Obecność RNA i nieobecność przeciwciał anty-HCV świadczy o zakażeniu, przy czym ilościowe oznaczenie tych parametrów pozwala na ocenę skuteczności wdrożonego leczenia. Zdarza się, ze badanie przeciwciał anty-HCV wykazuje zafałszowany wynik dotatni, zaleca się więc wykonanie dodatkowego badania np. immunoblotting. Przeciwciała te obecne są u osób z przewlekłą postacią wirusowego zapalenia wątroby typu C, pojawiają się bowiem po okresie od miesiąca do pięciu miesięcy od początku choroby.

Jak leczyć?

Leczenie interferonem przynosi dobre rezultaty, chociaż może trwać 24 miesiące, jednak lek skutecznie zwalcza RNA wirusa. Leczenie jest niezbędne, jego brak grozi marskością wątroby oraz innymi poważnymi powikłaniami takimi jak: kłębuszkowe zapalenie nerek, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, zespół Sjorgena.