O czym świadczy nieregularne tętno?

O czym świadczy nieregularne tętno? fot. pixabay com

Szybkość tętna czyli liczba uderzeń serca na minutę wynosi u zdrowej osoby dorosłej 66-76, u osób starszych jest trochę niższe ok. 60 uderzeń na minutę. Tętno u dzieci jest natomiast wyższe niż u osób dorosłych.

Tętno prawidłowe u zdrowego człowieka jest dobrze wyczuwalne. Serce bije jednakowo, z taką samą siłą i takimi samymi przerwami między uderzeniami. Pomiar tętna można wykonać samodzielnie, przykładając trzy środkowe palce na tętnicy promieniowej w okolicy nadgarstka od strony dużego palca. Można zastosować oczywiście urządzenie elektroniczne, dokonujące takiego pomiaru.

Szybkie tętno to takie, które jest wyższe niż normalne spoczynkowe czyli osiągające nawet do 90 uderzeń na minutę. Nigdy nie jest normalne tętno spoczynkowe powyżej 100 uderzeń na minutę.

Jeżeli puls wzrasta do 100 uderzeń na minutę podczas wysiłku lub w sytuacji, kiedy przeżywamy stres, gorączkujemy lub odczuwamy ból nie powinno to budzić niepokoju. Bicie serca przyspiesza również po spożyciu kawy alkoholu, palenie papierosów lub zażyciu niektórych leków.

Należy zawszy być czujnym i ostrożnym. Szybkie tętno może być przecież sygnałem poważnych chorób np. układu krążenia, niedoczynności tarczycy, a także objawem groźnych dla życia krwawień wewnętrznych (żołądka, jelit itp.). Objawami towarzyszącymi krwawieniom wewnętrznym są: nagłe osłabienie, zawroty głowy, kołatanie serca, trzepotanie serca, pojedyncze skurcze przedwczesne, duszności, a nawet utrata przytomności.

Niektóre zaburzenia rytmu serca mogą być zagrożeniem dla życia. Dlatego samo osłuchiwanie i badanie tętna morze być niewystarczające. Konieczne jest wykonanie EKG lub całodobowego badania serca metodą Holtera.

Jeśli puls nagle staje się nieregularny i zdarza się, że przyspiesza, może to świadczyć o migotaniu przedsionków. Jest to często spotykana postać nadkomorowych zaburzeń rytmu serca. Częstoskurcz komorowy charakteryzuje się bardzo szybką pracą serca ok. 160-200 uderzeń/minutę. Podstawowym postępowaniem w napadowych zaburzeniach serca jest podawanie leków antyarytmicznych (niekiedy przez długie lata).

Komorowe zaburzenia rytmu polegają natomiast na dodatkowych skurczach komorowych. Mogą pojawiać się nawet długotrwałe napady częstoskurczu. Bardzo istotną sprawą oprócz wyrównania zaburzeń czynności elektrycznej serca poprzez leki antyarytmiczne jest zapanowanie nad lękiem przed wystąpieniem zaburzeń rytmu serca. Lęk nasila objawy częstoskurczu.

Pamiętaj! Nieregularny, szybki lub wolny puls może być niebezpieczny dla życia i wymaga interwencji lekarskiej.