Kalina koralowa popularna jest w całej Europie oraz Środkowej i Zachodniej Azji oraz Ameryce Północnej. W Polsce występuje najczęściej w lasach liściastych i na ich obrzeżach, w zaroślach, nad brzegami rzek i jezior. Lubi miejsca wilgotne. Kalina jest krzewem osiągającym wysokość do 4 m, o korze szarej, podłużnie spękanej, liściach długoogonkowych, dłoniastych, jasnozielonych, kwiatach białych, tworzących płaskie kwiatostany i owocach czerwonych, o cierpkim i kwaśnym smaku. Kwitnie od maja do lipca. Na przełomie sierpnia i września wydaje owoce. Surowcem leczniczym jest kora kaliny koralowej, zbierana z 2-3 letnich gałązek, na początku wiosny, przed rozwinięciem liści, tylko z roślin przeznaczonych do wycinki i już ściętych (nigdy z roślin żywych!). Korę suszy się na słońcu lub w suszarni w temperaturze do 400C. Wysuszona kora ma barwę szarozieloną. Substancje czynne zawarte w korze koralowej to: garbniki katechinowe, flawonoidy, fitosterole, triterpeny, kumaryny, kwasy organiczne (m.in. octwoy, masłowy, mrówkowy, linolowy), fenolokwasy, olejek eteryczny, gorycze, sole mineralne, beta-sitosterol.
Właściwości lecznicze: Kora kaliny działa przeciwkrwotoczno, ściągająco, przeciwzapalnie, przeciwbólowo, uspokajająco i rozkurczająco. Pomaga w bolesnym miesiączkowaniu, chroni przed nadmiernym krwawieniem miesiączkowym. Zapobiega również poronieniom, krwawieniom związanym z okresem przekwitania, wymiotom u kobiet ciężarnych oraz kurczom nóg podczas ciąży.
Odwar z kory kaliny: 1 łyżkę rozdrobnionej wysuszonej kory zalewamy 1 szklanką gorącej wody. Gotujemy przez ok. 10-15 min na małym ogniu. Odstawiamy na ok. 15 min. Pijemy 3 razy dziennie po 2-3 łyżek w zaburzeniach miesiączkowania.