Gorączka reumatyczna pojawia się po 10-20 dniach od zakażenia górnych dróg oddechowych i jest wywołana przez paciorkowce grupy A. Może być wywołana nie wyleczonym zapaleniem gardła lub migdałków. Najczęściej dotyczy małych dzieci i nastolatków. Choroba nie jest spowodowana bezpośrednim zakażeniem, lecz jest reakcją autimmunologiczną na toksyny paciorkowców z grupy A. U chorego obserwuje się gorączkę, bóle głowy, pocenie, mimowolne ruchy mięśni twarzy i kończyn. Stawy są bardzo bolesne, „gorące” i obrzmiałe. Gorączka reumatyczna jest bardzo groźna dla serca, może uszkodzić wsierdzie, mięsień serca i osierdzie. Zapis EKG może wykazać dodatkowe skurcze, lekarz osłuchujący chorego słyszy szmery: skurczowy i rozkurczowy. W przypadku zapalenia osierdzia występuje ból w okolicy przedsercowej, a w stanie zapalenia mięśnia sercowego może dojść do objawów jego niewydolności. Gorączka reumatyczna może na trwałe uszkodzić zastawki serca. Rzadziej atakuje ośrodkowy układ nerwowy i skórę. W przypadku skóry pojawiają się guzki podskórne guzki Aschoffa), rumień obrączkowaty lub rumień guzowaty.
Obecnie gorączka reumatyczna występuje zdecydowanie rzadziej. Prawidłowo zdiagnozowane i leczone zakażenie paciorkowcami zapobiega pojawieniu się niebezpiecznej dla zdrowia gorączki reumatycznej. Właściwe leczenie polega na podawaniu penicyliny, na którą paciorkowce są bardzo wrażliwe lub antybiotyk makrolidowy (to dla uczulonych na penicylinę) oraz leki przeciwzapalne.