Krwawnik pospolity

Krwawnik pospolity fot. wikipedia

Krwawnik pospolity (Archillea millefolium L) należy do rodziny astrowatych. Określany jest również jako: krwawnica, krwawczyk, krzewnik, pokrętnik, złocień. Lecznicze właściwości rośliny wykorzystywano już w czasach starożytnych. To jedno z najbardziej cenionych ziół o dużych możliwościach leczniczych. Występuje obecnie we wszystkich krajach klimatu umiarkowanego. W Polsce rośnie na suchych łąkach i pastwiskach oraz terenach przydrożnych i miedzach. Jest wytrzymała na niekorzystne warunki klimatyczne, dobrze znosi mróz i susze, z kolei nie lubi wilgoci. Również nie jest wymagająca, jeśli chodzi o warunki glebowe, lubi natomiast stanowiska słoneczne. Z cienkich, silnie rozgałęzionych kłączy wyrastają w pierwszej kolejności ogonkowe, pierzaste, ciemnozielone, delikatnie owłosione liście, a następnie twarda, prosta łodygi, sięgająca wysokości do ok. 80 cm. Na szczycie łodyga przeważnie rozgałęzia się. Od wiosny do jesieni kwitną na szczytach pędów pachnące, delikatne kwiatki koloru białego lub różowawego, tworzące baldachogrona. Owocem krwawnika jest niewielka rozłupka. Surowcem zielarskim są górne pędy. Kwitnące ziele krwawnika zbieramy od czerwca do września, ścinając górne pędy nożyczkami. Zbiór powinien odbywać się w dzień słoneczny, najlepiej w godzinach południowych, kiedy zawartość olejku lotnego w roślinie jest największa. Zebrane ziele suszymy, rozłożone w miejscu suchym, przewiewnym i zacienionym. Można związać je po kilka pędów i rozwiesić w miejscu spełniającym warunki suszenia. Wysuszone ziele należy przechowywać w szczelnym pojemniku, aby nie straciło aromatu. Substancje czynne zawarte w krwawniku to: olejek eteryczny (azulen, cyneol, tujon, pinen, kamfora, eugenol, kariofilen, limonen, sekwiterpeny, chamazulen), garbniki, gorycze, flawonoidy, krzemionka, mangan. Krwawnik lekarski ma szerokie zastosowanie w medycynie współczesnej. Leczy stany zapalne przewodu pokarmowego, działa przeciwbakteryjnie, normalizuje zaburzenia trawienne, usuwa stany skurczowe mięśni gładkich jelit, dróg żółciowych i moczowych. Przeciwdziała zaparciom, wzdęciom, odbijaniom. Hamuje krwawienia związane np. z chorobą wrzodową, chorobami płuc i dróg oddechowych. Pomaga w krwawieniach z nosa, żylakach odbytu (zalecane są nasiadówki z krwawnika) oraz żylakach kończyn dolnych. Łagodzi bóle miesiączkowe, działa rozkurczowo, antyseptycznie, przeciwgrzybicznie, nasila zbyt skąpe lub hamuje nadmiernie obfite krwawienia menstruacyjne. Przeciwdziała zastojom żylnym oraz skurczom naczyń. Normalizuje ciśnienie krwi oraz przywraca prawidłowy rytm serca. Oczyszcza organizm z toksyn, usuwa złogi, chroniąc nerki przed kamicą. Krwawnik pospolity stosuje się również zewnętrznie na stany zapalne skóry, błony śluzowe, rany i owrzodzenia.

Napar z krwawnika: Jedną łyżkę krwawnika zalewamy szklanką gorącej wody i zaparzamy pod przykryciem przez ok. 10 minut. Po odcedzeniu pijemy szklankę naparu  3 razy dziennie między posiłkami. Napar taki stosujemy również do przemywania twarzy. Kompresy wykonane z naparu krwawnika wzmacniają naczynka skłonne do pękania. Kąpiel parowa wykonana z krwawnika skutecznie oczyszcza tłusta cerę, odkaża ją i ujędrnia. Niezwykłe właściwości zdrowotne ma sok ze świeżego ziela, zebranego w czasie kwitnienia. Zebrane ziele płuczemy, przeciskamy przez maszynkę do mięsa, a następnie wyciskamy np. przez gazę. Otrzymany sok dodajemy w ilości 1 łyżeczka do ¼ szklanki wody i pijemy 2-3 razy dziennie. Sok możemy zabezpieczyć przed zepsuciem mieszając go z 95% spirytusem w proporcji 1:4. Bardzo skutecznie działają zewnętrzne kompresy z krwawnika przykładane na okres 10-15 minut w okolice wątroby. Taki kompres rozszerza naczynia krwionośne, działa rozkurczająco, poprawia przemianę materii w wątrobie.

Przepis na herbatkę odtruwającą organizm z toksyn: Mieszamy zioła w ilości po 20 g każdy: krwawnik pospolity, liście brzozy, mniszek pospolity, pokrzywa, mięta pieprzowa. Zalewamy wrzątkiem i zaparzamy ok. 10 minut. Pijemy przez jeden miesiąc 3 razy dziennie po szklance naparu.